طراحي مجتمع مسكوني با رويكرد ارتقاء تعاملات اجتماعي در فضاهاي جمعي در عرصه مياني

چكيده :

امروزه بسياري از طراحان و روانشناسان و برنامه ريزان محيطي، توجه زيادي به چگونگي درك محيط و تأثير رواني آن بر افراد دارند.روانشناسي محيطي ارتباط بين تأثير پذيري رواني افراد قرار گرفته در محيط هاي مختلف مي باشد. امروزه به دليل بلند مرتبه سازي ساختمان ها و تمركز بر شرايط اقتصادي،نقش عرصه هاي مياني در مجتمع هاي مسكوني كم رنگ شده است.ازآن جا كه حياط و مشاعات در مجتمع هاي مسكوني در عرصه مياني(نيمه عمومي-نيمه خصوصي) مي باشد و تأمين كننده نياز هاي رواني و اجتماعي افراد قرار گرفته در آن مي باشند، هدف اين پايان نامه، طراحي فضاهاي نيمه عمومي (حياط و مشاعات)در يك مجتمع مسكوني با تأكيد بر افزايش فضاهاي جمعي در جهت تقويت روحيه جمعي ساكنين و ارتقاء تعامل انساني، كه در راستاي آن سبب افزايش تعاملات اجتماعي و در نهايت حس تعلق به محيط براي ساكنين بشود. نوع تحقيق از نظر هدف كاربردي است.تحقيق توصيفي –تحليلي، داده هاي پژوهش شامل داده هاي كتابخانه اي است كه شامل ابزار كتاب، سايت هاي اينترنتي، مقالات مشابه و مشاهادات نمونه هاي مشابه و داده هاي ميداني كه شامل پرسشنامه خواهد بود.روش تحقيق به صورت روش غير تجربي و تهيه پرسشنامه است.براي ابزار تحقيق و تبديل داده هاي كيفي به كمي از روش وزن دهي معيار ها استفاده خواهد شد و سپس پرسشنامه اي كه بتواند با كمك آن تأثير فضاهاي جمعي در عرصه مياني بر ارتقاء تعاملات اجتماعي را در مجتمع هاي مسكوني مورد تحليل قرار دهد و داده هاي به دست آمده توسط نرم افزار(spss)مورد تجزيه و تحليل قرار مي گيرد و پس از تحليل داده توسط آزمون آماري فريدمن و نتايج به دست آمده ، به بررسي نمونه موردي هاي مطابق با موضوع طرح،انجام مراحل طراحي ونتيجه گيري پژوهش پرداخته مي شود.