طراحي آموزشگاه فني معماري با رويكرد افزايش تعاملات اجتماعي در شهر شهركرد

چكيده :

تعاملات اجتماعي يكي از عوامل لازم براي ايجاد قابليت محيطي است كه بتواند پذيراي افراد و گروههاي اجتماعي با نگرش و پيشينه هاي ذهني و ويژگي‌هاي متفاوت باشد و آنها را به يكديگر نزديك كند. يك مكان از جنبه هاي كالبدي، فعاليتي و معنايي برخوردار است كه هر كدام مي‌توانند در شكل‌گيري تعاملات اجتماعي در هر مكاني تأثيرگذار باشند. هدف از انجام اين پروژه، بهبود كيفي فضاهاي آموزشگاه فني معماري در شهر شهركرد، جهت افزايش تعاملات اجتماعي و ارائه راهكار هاي معمارانه، و همچنين شناسايي عوامل معماري تأثيرگذار در جهت ارتقاء تعاملات اجتماعي دانشجويان مي باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر نوع پژوهش به صورت كيفي، بوده و همچنين ابزارگرد آوري اطلاعات در اين پژوهش به صورت مشاهده (تحقيقات ميداني) و اسناد و مدارك (مطالعات كتابخانه اي) بوده است. با توجه به نتيجه تحقيقات دريافتيم كه امروزه در محيط هاي آموزشي كشور، تعاملات بين دانشجويان بسيار ضعيف بوده، بنابراين بايد در فضاهاي آموزشي فرآيندي به وجود بيايد تا موقعيت هايي حساس را پيش بيني كرده و از طريق طراحي مناسب محيط، خلاقيت دانشجويان و ميزان اشتياق آنها به يادگيري افزايش پيدا كند. همچنين روش تحليل داده ها به صورت تحليل محتواي كيفي بوده و اين نتايج حاصل از آن است كه جذابيت ميتواند از طريق تنوع فضايي، زيبايي، صدابندي، نور، مقياس فضا، رنگ و حتي انتخاب و چينش مبلمان ايجاد شود. در اين پژوهش براي افزايش تعاملات اجتماعي در آموزشگاه معماري مورد نظر ، علاوه بر رعايت موارد ذكر شده ، با انتخاب فرم دايره به دليل سياليت، صميميت و حركت آن، كمك زيادي به حل اين مسئله شده است.