طراحي داخلي يك واحد مسكوني با رويكرد مسكن امن با استفاده از عرصه بندي فضايي

چكيده :

همه¬گيري بيماري¬ها همانند ديگر بحران¬ها بر زندگي ما تأثير چشم-گيري داشته است و به تبع آن، محيط مصنوع به¬منظور تطبيق با شرايط و نيازهاي جديد دستخوش تغيير شده است. طراحي مسكن نيز بايد با واقعيت جديد سازگار شود. در حال حاضر، ويژگي¬هاي فضايي مسكن از راهبردهاي رعايت فاصله اجتماعي، قرنطينه و ايزوله-سازي، تهويه مطلوب و كنترل عفونت متأثرند كه الگوهاي جديدي از زندگي و كار را به ما تحميل كرده¬اند. پژوهش حاضر به دنبال پاسخ به اين سؤال است كه چگونه مي¬توان كيفيت زندگي را در مسكن امن به كمك عرصه¬بندي فضا با در نظر گرفتن شرايط پاندمي ارتقا داد؟ در اين پژوهش نوع تحقيق از نظر هدف كاربردي و از لحاظ ماهيت كيفي و نوع تجزيه و تحليل داده¬ها به صورت كيفي انجام مي¬شود كه در آن به بررسي يك واحد مسكوني در جهت ايجاد فضايي امن به كمك مولفه¬هاي عرصه¬بندي فضاها در شرايط پاندمي پرداخته مي¬شود. از مجموع بررسي¬ها و تحليل اقدامات و پيشنهادهاي متخصصين در راستاي هدف تحقيق، راهكارهاي مديريت خطر در زمين معماري مسكن شناسايي شده¬اند و در ذيل ده مقوله، در قالب مضامين چهارگانه تحقيق دسته¬بندي شده¬اند. از ميان مقوله¬هاي مزبور، جداسازي فضايي به¬منظور قرنطينه و ايزوله¬سازي، تهويه طبيعي و نقش فضاهاي باز و نيمه باز در كاهش خطر و پاسخ به بيماري، حوزه-بندي فضاها براي كنترل عفونت و در نهايت، معيارهاي طراحي به-منظور پاسخ به عملكردها و تعاملات جديد در مسكن واجد بيشترين اهميت شناخته شده¬اند. راهكارهاي ارائه شده در اين تحقيق به-عنوان راهبردهاي طراحي مسكن مي¬توانند به جلوگيري و كاهش خطرات بيماري¬هاي همه¬گيري كمك بسزايي نمايد.