طراحي موزه هنرهاي معاصر با رويكرد خلق فضاهاي تعاملي كاربران و محيط

چكيده :

موزه‌ به‌ عنوان يكي از مهم‌ترين نمادهاي فرهنگي جهان شناخته مي‌شود؛ چرا كه اين نوع كالبد مي‌تواند در بردارنده فنّاوري، نوآوري‌ و خلاقيت‌هاي عصر حاضر باشد. امروزه در معماري موزه هنرهاي معاصر تعامل كاربران با محيط به ‌عنوان يكي از اجزاي اصلي طراحي مورد توجه بوده است. تعامل و برقراري ارتباط با محيط موزه يك موضوع فيزيكي بوده كه خود مستلزم وقايع و انجام فعاليت‌هاي مرتبط با كاربران در محيط موزه است. موزه‌ها با مكان‌هاي سرگرم‌كننده، تعاملي و آموزش‌محور ايجاد شده‌اند و به خانواده‌ها كمك مي‌كند در كنار فرزندان خود با فرهنگ و هنر معاصر تعامل بيشتري برقرار كنند. اين موضوع بر عهده پژوهشگران و معماران كشور است كه علاوه بر رعايت استانداردها، فضاهايي خلق كنند تا مردم به استقبال از موزه اشتياق نشان دهند. در رساله حاضر، روش پژوهش از نظر هدف كاربردي با ماهيت و راهبرد كيفي در نظر گرفته شده است. بر اين ‌اساس از طريق روش تحليل محتواي كيفي با استفاده از منابع مكتوب، بررسي‌هاي ميداني و مشاهده موزه‌ هنرهاي معاصر موجود در كشور مطالعه شده است. بررسي عوامل طراحي موزه‌ معاصر آينده به ‌منظور افزايش مشاركت كاربران در رونق بخشيدن به موزه بهره گرفته شد. مطالعات ميداني با كمك دو نمونه موردي‌ داخلي، بررسي كتابخانه‌‍‌اي دو نمونه خارجي و نتيجه از تجارب طراحان مطرح گذشته و پژوهشگران در زمينه موزه‌ انجام شد. سپس در انتها طراحي بر اساس استخراج راهكارها از مباني نظري و نمونه موردي‌ها صورت‌گرفته شده است. راهكارايي چون تنوع پذيري، پيوستگي فضاها، وجود هماهنگي با محيط و خلق فضاهاي آموزشي در موزه مي‌تواند گامي براي طراحي موزه‌هاي آينده در جهت بهبود رابطه بين كاربر و محيط باشد. در انتها با ارائه نمونه اي از راهكارها در طراحي براي خلق فضاي تعاملي بين كاربران با محيط موزه هنرهاي معاصر نتيجه اين پژوهش است