طراحي مجتمع مسكوني با رويكرد بهبودكيفيت فضا از طريق فضاهاي نيمه‌باز منعطف در شهر اصفهان

چكيده :

اين پايان نامه در پي يافتن راهكارهايي براي طراحي فضاهاي نيمه‌باز منعطف جهت پاسخگويي به نيازهاي ساكنان و بهبود كيفيت مجتمع‌هاي مسكوني شهر اصفهان مي‌باشد. باگسترش شهر‌نشيني و رشد جمعيت شهرها ميزان تقاضاي مسكن رو به افزايش رفته كه به‌تبع ، موجب افزايش ارزش اقتصادي زمين شده است و به دليل بالا بودن ارزش اقتصادي زمين بيش‌تر سازندگان و كارفرمايان تلاش بر استفاده حداكثري از زمين دارند كه اين موضوع باعث كم‌تر شدن متراژ فضاهاي باز و نيمه‌باز و همين‌طور آسيب به كيفيت محيط مجتمع‌هاي مسكوني شده است. از اين رو تلاش اين پايان نامه نيز بر اين است كه فضاهاي باز ونيمه باز با متراژ مناسب براي هر واحد در نظر گرفته شود، البته بدون تاثير بر متراژ و كم شدن كيفيت فضاهاي داخلي خانه، براي رسيدن به اين هدف فضاهاي نيمه‌باز منعطف در نظر گرفته شد كه با قابليت تغيير، استفاده بهينه از فضا را در فصول مختلف با توجه به نياز ساكنان مي‌دهد. همچنين پژوهشگران مختلفي به تحليل فضاهاي نيمه باز در مجتمع‌هاي مسكوني پرداخته‌اند ولي نوآوري پژوهش حاضر از جنبه فضاهاي نيمه باز منعطف مي‌باشد. روش داده اندوزي اين پژوهش نيز بر پايه داده‌هاي كتابخانه‌اي و داده‌هاي ميداني از سويي ديگر نهاده شده است ابزار گردآوري داده‌ها با استفاده از پرسشنامه مي‌باشد و جامعه آماري پژوهش نيز دانشجويان رشته معماري موسسه آموزش عالي دانش پژوهان است. داده هاي به‌دست آمده با استفاده از آمار ناپارمتريك و آزمون آماري فريدمن از طريق نرم افزار Spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها نشان مي‌دهد توجه به فضاهاي نيمه‌باز و سبزينگي براي هر واحد مسكوني نقش مهمي در كيفيت و سرزندگي محيط داخلي دارد و همچنين انعطاف‌پذيري فضاهاي نيمه‌باز مي‌تواند بر بهبود كيفيت فضا اثر زيادي داشته باشد. در آخر بر اساس مطالعات و نتايج، مجتمع مسكوني در شهر اصفهان منطبق بر راهكار‌هاي بدست آمده از پژوهش در جهت بهبود كيفيت فضا طراحي شده است