طراحي مركز آموزشي و درماني كودكان اتيسم با استفاده از اصول معماري ايراني جهت ايجاد حس تعلق

چكيده :

اتيسم مجموعه اي از اختلالات ذهني و رفتاري جدي در رشد بوده كه علت واقعي آن مشخص نيست. از علائم اتيسم مي توان به روايط اجتماعي ضعيف، مشكلاتي در ارتباط كلامي و غير كلامي و فعاليت هاي محدود كه در سه ساله اول زندگي بروز مي كند اشاره كرد. در حال حاضر هچ گونه درماني براي اتيسم وجود ندارد. با شناخت و اقدام به موقع مي توان براي كاهش علاﺋم اين اختلال اقدام كرد. با توجه به افزايش روز افزون كودكان مبتلا به اتيسم، طراحي فضاهاي مناسب براي آنها ضرورت پيدا مي كند. يكي از عوامل موثر بر كودكان اتيسم محيط است. سلامتي جسماني ورواني اين كودكان تحت تاثير محيطي است كه در آن زندگي مي كند و آموزش مي بينند. محيطي كه با نيازهاي آنها هماهنگ باشد و طبق اصول معماري باشد. يكي از معاني مهم و موثر در ارتباط انسان و محيط، حس تعلق است. اين حس به پيوند فرد با مكان منجر شده و در آن انسان خود را جزئي از مكان مي داند. هدف پژوهش اين است كه اصول معماري ايراني را با آنچه كه كودكان مبتلا به اتيسم نيازمند هستند تطبيق داد و طبق اين اصول براي آنها فضايي ايجاد كرد كه نسبت به آن حس تعلق داشته باشند. براي رسيدن به اين هدف از روش توصيفي- تحليلي و داده ها به صورت كتابخانه اي، مجله، اينترنت جمع آوري شده است. نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه طرحي يك پلان ساده و واضح، استفاده از خطوط منحني، وجود حياط خصوصي، استفاده از نورطبيعي و كنترل شده، استفاده از رنگ هايي مناسب روحيه ي كودكان اتيسم، استفاده از علائم و تابلوهاي ديداري، سازمان دهي و چيدمان مبلمان، ايجاد مكان هاي خاطره ساز و محيط هايي براي تعاملات اجتماعي سبب ايجاد امنيت، رضايت مندي و ايجاد حس تعلق به مكان در كودك مي شود.