برنامه ريزي حمل و نقل در جهت پايداري زيست محيطي (مطالعه موردي منطقه 5 و 6 اصفهان)

چكيده :

با گسترش روز افزون شهرها و توسعه آنها نياز به حمل و نقل به اساسي ترين نيازهاي بشريت تبديل گرديد. تامين اين نياز متخصصين شهري را برآن داشت تا راه حل نويني براي ارائه اين خدمات به كار گيرند. حمل و نقل شهري جداي اينكه دسترسي مردم را سهل و آسان نمود داراي پيامدهاي زيست محيطي فراواني نيز بوده است كه با گسترش آن اين پيامد بيشتر نيز مي شود.اين معضل در كلانشهرها بيشتر به چشم مي‌آيد. اين مطالعه بر آن است تا با برنامه ريزي حمل و نقل شهري در مناطق 5 و6 كلانشهر اصفهان اين شهررا به سمت پايداري زيست محيطي سوق دهد. از رين رو از روش توصيفي-تحليلي استفاده كرده است. براي جمع آوري اطلاعات از دو روش ميداني و كتابخانه اي و از ابزار پرسشنامه استفاده شده است. در اين پايان نامه به كمك روش SWOT و GIS به اين نتيجه رسيده است كه مناطق 5 و 6 اصفهان به لحاظ زيست محيطي در ناپايداري به سر مي برند و بر همين راستا راهبرد و سياست استفاده از عناصر زيست محيطي در منطقه بالاترين امتياز را آورد ضمن اينكه طبق تحليل swot و با توجه به امتياز كارشناسان و قرار گرفتن در موقعيت تهاجمي اين دو منطقه راهبرد استفاده صحيح و بهينه از بودجه تخصيصي در خصوص توسعه سامانه هاي حمل و نقل و استفاده از ساير روش هاي تامين مالي مثل جذب سرمايه گذاري بخش خصوصي مهم ترين راهبرد از نظر متخصصين شهري بوده است.