برنامه ريزي رواناب هاي سطحي در شهر اصفهان (مطالعه موردي منطقه 10)

چكيده :

با توجه به محدوديت منابع آب موجود به منظور پاسخگويي به نياز جوامع بشري روش هاي استحصال منابع آب نظير جمع آوري آب باران از اهميت ويژه اي برخوردارند به علاوه كمبود منابع آب،فرونشست زمين، وجود اقليم گرم و خشك در ايران و دستيابي به توسعه پايدار و اهميت استفاده بهينه از منابع آب موجود را دو چندان مي نمايد اين در حالي است كه در كشور سعي بر آن است تا رواناب با سرعت بيشتري به خارج از شهر ها منتقل گردد تا موجب آبگرفتگي و خطرات ناشي از آن نگردد. با توجه به شرايط اقليمي شهر اصفهان كمبود منابع آب در دسترس سياست انتقال هرچه سريعتر روان آب حاصل از بارش به خارج از شهر و وقوع آبگرفتگي در معابر به هنگام بارندگي كه موجب آلودگي سطح معابر و نارضايتي عمومي گردد ارزيابي فني و ارائه راهكار مديريتي به منظور مديريت رواناب شهري جهت استحصال آب باران و رفع مشكلات آبگرفتگي در سطح معابر از اهميت ويژه اي برخوردار مي باشد. به همين منظور در اين پژوهش بررسي برنامه‌ريزي روان آبهاي سطحي در شهر اصفهان مطالعه موردي منطقه 10 پرداخت شد. نوع پژوهش از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت توصيفي_تحليلي ميباشد. براي گردآوري داده ها از روش هاي اسنادي و ميداني شامل پرسشنامه، مشاهده و مصاحبه استفاده شد. براي تعيين پايايي پرسشنامه از آلفاي كرونباخ و براي اعتبارسنجي نتايج آن از آزمون T تك نمونه اي استفاده شد. در ادامه با استفاده از تكنيك SWOT وضعيت محله‌ها سنجيده شد و بر همين اساس راهبرد و سياست هايي جهت ارتقاء وضعيت آنان ارائه شد.