بررسي تطبيقي تاب‌آوري بوم‌شناسانه ميان محلات منطقه 3 شهر اصفهان

چكيده :

شهرها به‌عنوان پيچيده‌ترين ساختار ايجادشده توسط انسان با خطرات گسترده‌اي (به علت وجود طيف وسيعي از مخاطرات و نيز آسيب پذيري چندجانبه‌شان) مواجه هستند. لذا اتخاذ رويكردهاي نوين براي مواجهه با اختلالات بلايا ضرورت دارد. از آنجا كه اكنون، تمركز صرف بر روي مقاوم‌سازي كالبدي منسوخ شده و ابعاد تاب آوري گستره بيشتري پيدا كرده‌اند؛ در اين تحقيق تاب‌آوري بوم‌شناسانه به‌عنوان موضوع انتخاب شده است. هدف از اين تحقيق بررسي تطبيقي تاب‌آوري بوم‌شناسانه ميان محلات منطقه 3 شهر اصفهان است كه در همين راستا پرسش اصلي تحت عنوان: «وضعيت تاب‌آوري بوم‌شناسانه محلات منطقه 3 شهر اصفهان نسبت به يكديگر چگونه است؟» مطرح شده است. نوع تحقيق از نظر هدف كاربردي و از نظر ماهيت توصيفي – تحليلي ميباشد. براي گردآوري داده‌ها از روش‌هاي اسنادي و ميداني شامل پرسشنامه، مشاهده و مصاحبه استفاده شد. براي تأييد پايايي پرسشنامه از آلفاي كرونباخ و براي اعتبارسنجي نتايج آن از آزمون T تك‌نمونه‌اي استفاده شد. سپس از روش تحليلي تاكسونومي براي مقايسه تاب‌آوري بوم‌شناسانه ميان محلات منطقه 3 استفاده شد كه نتايج اين تحليل نشان داد محلات چرخاب، نقش‌جهان، ملك و باغ‌كاران به ترتيب داراي بهترين وضعيت ميان 14 محله موجود در منطقه و محلات جويباره، سرچشمه و خواجو به ترتيب داراي بدترين وضعيت مي‌باشند. همچنين مشخص شد محلات از حيث هر بعد از تاب‌آوري بوم‌شناسانه نسبت به يكديگر در چه وضعيتي هستند. پس از آن با تكنيك SWOT وضعيت محلات سنجيده شد و بر همين اساس راهبردها و سياست‌هايي جهت ارتقاء وضعيت آنان ارائه شد.