طراحي مجتمع مسكوني با رويكرد معماري ميان افزا برپايه شيوه تداوم در شهر اصفهان(نمونه مورد مطالعه محله جويباره)

چكيده :

هر محله تاريخي از خصوصياتي خاص تشكيل شده است كه پيكره و كالبد آن را مشخص مي¬كند و ممكن است اجزاي بي‌شماري داشته باشد. در بيشتر شهرهاي تاريخي ايران معماري ساختمان¬ها از نظر شكل و فرم، نوع تزئينات، رنگ، و طرح نماي آن¬ها كه عوامل كالبدي محسوب مي‌شوند يكسان است و اين امر به‌خصوص در ايجاد گذرها و كوچه‌ها نيز تأثيرگذار بوده است. با بررسي‌هاي انجام شده در بافت محله جويباره اصفهان به‌عنوان بستر موردنظر پژوهش فوق اين محله به‌عنوان هسته اوليه شهر اصفهان كه به دليل شرايط مذهبي شكل‌گرفته و از ديرباز يك محله يهودي‌نشين محسوب مي¬شود و گواه آن وجود شمار زيادي كنيسه‌هاي يهوديان كه از ديرباز در اين محله است ساخته شده است. هويت اين محله يك محله مسكوني و عمدتاً يهودي‌نشين بوده كه در طول تاريخ با بي‌مهري فراواني روبه‌رو شده و با گسترش شهر در دوره معاصر اين محله هويت خود را ازدست‌داده و جداره‌هاي تجاري و بازار قديم اصفهان به بطن آن نفوذ كرده و به‌مرورزمان دچار فرسودگي و تخريب بسيار شده است. بنابراين نياز است تا با بهسازي و نوسازي مقوله مسكن با روش ميان افزايي بر پاية شيوه تداوم تاريخي كه از اهميت خاصي برخوردار است به‌دنبال راه‌حل گريز از مشكلات موجود در اين بافت تاريخي شهري بود. هدف در اين پژوهش بررسي شيوه تداوم تاريخي بناي مسكوني ميان افزا در برخورد با بافت تاريخي محله جويباره در شهر اصفهان و در نهايت ارائه طرحي با كاربري مسكوني است. ابزار گردآوري اطلاعات (به روش ميداني) از طريق مشاهده، مصاحبه در بافت تاريخي و مطالعات مردم نگاري محدود و بر اساس روش در دسترس از اهالي محله (مخاطب عام) براي رسيدن به راهبردهاي مناسب براي طرح و شناخت بهتر بافت موردنظر بوده و روش نمونه‌گيري به‌صورت هدفمند است. بررسي‌ها نشان داد كه بافت تاريخي جويباره داراي شاخصه‌ها و كيفيات بي‌شمار كالبدي بوده كه ريشه در فرهنگ مردم اين محله دارد و در نهايت بر اساس يافته‌ها دستاورد اين تحقيق ارائه راهبردهاي طراحي مجتمع مسكوني ميان مرتبه باهدف حفظ هويت بافت و رونق سكونت در محله جويباره اصفهان است.