طراحي فضاي جمعي در بدنه خيابان چهارباغ اصفهان با رويكرد افزايش حس تعلق به مكان

چكيده :

فضاهاي شهري عرصه عمومي فعاليت‌هاي شهري هستند. فضاهاي جمعي، فضاهايي شهري هستند كه مردم در آن ها به فعاليت هاي گوناگون، به صورت جمعي مي پردازند. اين فضا‌ها، امكان ديدار و مراوده با دوستان همسايگان، همكاران و افراد ديگر را فراهم مي آورند. فضاهاي جمعي، به طور معمول محيطي دوستانه و با كيفيت هستند كه باعث افزايش دلبستگي مردم به هم مي شوند. اين فضا‌ها، براي حيات اجتماعي هر شهر ضروري به حساب مي‌آيند و در اين فضا‌هاست كه امكان بروز انواع تعاملات اجتماعي براي مردم به وجود مي آيند. خيابان چهارباغ اصفهان، يك خيابان تاريخي ست كه در زمان شاه عباس اول به عنوان گردشگاه احداث گرديد. احداث گردشگاه براي مردم از جمله اقداماتي بوده است كه براي رفع نيازهاي رواني و آسايش شهروندان در آن روزگار صورت پذيرفته است. در اقدام مناسب اخير شهرداري اصفهان، اين خيابان به يك پياده راه تبديل شد. اين اقدام، امكان انجام فعاليت هاي متنوعي چون خوردن و آشاميدن، اجراهاي نمايشي و موسيقي خياباني را در اين خيابان فراهم ساخته است كه منجر به احياي دوباره خيابان چهارباغ مي گردد. از آنجا كه افراد، بيشتر به مكان هايي رفت و آمد مي كنند كه به آن مكان ها احساس تعلق مي كنند، افزايش اين احساس در افراد باعث حضور بيشتر آن‌ها و پيوند محبت آميز آن‌ها با محيط مي شود. براي افزايش حس تعلق در يك مكان، بايد مولفه‌هاي به وجود آورنده آن را شناسايي كرد. بر همين اساس، در اين رساله سعي شده است كه مولفههاي به وجود آورنده حس تعلق به مكان به روش توصيفي تحليلي شناسايي شده و و از اين اطلاعات در روند طراحي يك فضاي جمعي در خيابان چهارباغ استفاده شود.