چكيده :
تجهيز و تخصيص بهينه سرمايه نقش بسيار مهمي در رشد و توسعه اقتصادي كشور ايفا مي كند.بازارهاي اوراق بهادار با توجه به جذابيت سرمايه گذاري در آنها همواره مورد توجه بسياري از سرمايه گذاران قرار داشته اند. بورس اوراق بهادار عمده ترين راه تجهيز سرمايه است.بورس محلي براي جمع آوري پس انداز و نقدينگي بخش خصوصي به منظور انجام پروژهاي سرمايه گذاري بلند مدت است.در آنجا از طريق عرضه سهام شركتهاي مختلف فرصت سرمايه گذاري براي سرمايه گذارن ايجاد مي شود. بورس ها با برقراري الزامات پذيرشي و برخورداري از سامانه هاي معاملاتي متمركز،از مخاطره سرمايه گذاري در اوراق بهادار به ويژه اوراق سهام شركتها كاسته و بستر هاي لازم براي داد و ستد اوراق بهادار را ايجاد و گسترش داده اند. اين رساله ضمن آشنا ساختن خوانندگان با بورس اوراق بهادار به عنوان مهمترين جزء بازار سرمايه واهميت و ضرورت آن،مفهوم كارايي بازار بورس ، و معماري آن باقاعده مندي در عين حال پيچيدگي و غير قابل پيش بيني بودن آن است. اگر خصوصيات مذكور را بررسي نماييم به اين نتيجه مي رسيم كه قاعده مندي درعين غيرقابل پيش بيني بودن و شفافيت در عين پيچيدگي دارد . .اين پروژه سعي دارد تا تضاد دروني را به لايه هاي بيروني خود بكشاند. ارائه اين تضاد در حجم پروژه از طريق ابزار معماري، ايده هاي مفهومي و نيز به كار بردن بافت سنتي در معماري آن و الگو گيري از جريان آب ( نماد آرامش و طغيان ) و پل خواجو (نماد استقامت ،اعتماد ، آرامش و امينت). در اين پروژه سعي دارد با ارائه يك فضاي بازشهري وجه اجتماعي و مردمي بازار بورس را تقويت نمايد و با ايجاد ارتباط پيوند ميان بنا و محيط اين دو ايده را بيش از پيش افزايش دهد زيرا بورس با حضور مردم جان مي گيرد و به حيات خود ادامه مي دهد. عوامل و در بورس اوراق بهادار را معرفي و همچنين پيشنهاداتي جهت ساخت فضاي مستقل و جامع و رفع نواقص و تنگناهاي بورس ارائه مي نمايد.
