طراحي باغ مسكن اصفهان، مبتني بر ادراك مفهوم سرزندگي فضايي با تأثير پذيري از معماري بومي

چكيده :

مسكن به عنوان يكي از پديده¬هاي ضروري زيست انسان، از نخستين مسائلي است كه بشر از دوران هاي دور با آن دست به گريبان بوده و همواره در تلاش براي دگرگوني آن و يافتن پاسخي مناسب براي زيستن در آن بوده است. اما از بعد زيستي، مسكن فقط يك سرپناه صرفاً فيزيكي نيست؛ بلكه بازگو كننده¬ي شرايط بومي، جغرافيايي، اجتماعي، فرهنگي، اقتصادي و زيبايي¬شناسي حاكم بر جامعه در دوره¬ي مربوط به خود است. يكي از روش¬هاي ساخت و ساز مسكن، معماري بومي است كه مي¬توان آن را شكل پيشرفته¬ي معماري طبيعي يك خطه¬ي معين به حساب آوردكه در ارتباط با فرهنگ، آب و هوا و مصالح ساختماني بيان مي¬گردد. باغ مسكن، نوعي از مسكن در تعامل با طبيعت است كه فارغ از ضوابط و مقررات خشك شهري، براي رسيدن افراد به آرامش و دور از هياهوي شهر به عنوان نمادي از معماري بومي طراحي مي¬گردد. پژوهش حاضر در نظر دارد با شناخت الگوهاي بومي منطقه و با بهره¬گيري از اصول ايجاد سرزندگي در فضا، باغ-مسكني در شهر اصفهان طراحي كند. روش پژوهش كيفي و تحليل محتوي است. براساس نتايج، استفاده از ايوان و عقب¬نشيني پنجره¬ها، استفاده از آبنما، ساخت گلخانه در تركيب با بخش سكونت، استفاده از مصالح بوم¬آورد، استفاده از فرم¬هاي ساده¬ي هندسي و شفافيت و خوانايي فضايي از عوامل و تمهيدات معماري بومي و در هم چنين ايجاد سرزندگي در باغ مسكن اصفهان مي¬باشد.