بررسي ارتباط بين استرس شغلي و شاخص توانايي انجام كار با ريسك فاكتورهاي اختلالات اسكلتي عضلاني در آتش نشانان شهر اصفهان در سال 1401

چكيده :

استرس شغلي مي‌تواند به بروز اختلالات اسكلتي عضلاني منجر شودكه اين اختلالات در آتش نشانان به دليل شرايط كاري خطرناك و فشار ذهني و جسمي بالا،بيشترين شيوع را دارند. اين پايان ‌نامه به بررسي ارتباط بين استرس شغلي وشاخص توانايي انجام كار با ريسك فاكتورهاي اختلالات اسكلتي عضلاني در آتش نشانان شهر اصفهان مي‌پردازد. اين مطالعه از نوع توصيفي- تحليلي و به صورت مقطعي از ميان 100 نفرازكاركنان سازمان آتشنشاني واحد عمليات ، در4 ايستگاه منطقه يك شهر اصفهان انجام گرفت.براي انجام اين مطالعه، از پرسش‌ نامه‌هاي استرس شغلي HSE، شاخص توانايي انجام كارWAI،نورديك و دموگرافيك استفاده شده است. جهت گردآوري داده ها، پرسشنامه هاي ذكر شده به صورت لينك آنلاين در اختيار داوطلبان قرار گرفت. براي تجزيه ‌وتحليل داده‌ها از آزمون‌هاي آماري تي- مستقل و پيرسون در نرم ‌افزار آماري SPSS انجام و 05/0 p < معنادار تلقي گرديد. نتايج تحقيق نشان داد،بين استرس شغلي و توانايي انجام كار در آتش نشانان مورد مطالعه ارتباط معكوس و معني داري وجود داشت. بطوريكه با افزايش استرس شغلي توانايي انجام كار در آتش نشانان كاهش پيدا مي كند ( 001/0p = ). همچنين بين توانايي انجام كار درآتش نشانان اصفهان با در نظرگرفتن اختلالات اسكلتي عضلاني تفاوت معناداري داشت. مقدار ميانگين نشان دهنده اين بودكه توانايي انجام كار در آتش نشاناني كه داراي اختلالات اسكلتي عضلاني بودند كمتر بود ( 004/0 p = ). بين استرس شغلي و اختلالات اسكلتي عضلاني تفاوت معناداري وجود داشت ( 04/0 p = ). ديگر يافته هاي اين پژوهش نشان مي دهد انجام فعاليت هاي ورزشي منظم و مستمر در افزايش توانايي انجام كار ( 001/0 p = ) در آتش نشانان موثر مي باشد. با توجه به وجود ارتباط آماري معنادار بين استرس شغلي با توانايي انجام كار و اختلالات اسكلتي عضلاني ، توجه به اين امر در سازمان آتش نشاني داراي اهميت است.