بررسي ميزان علل افزايش وابستگي شهروندان به خودروهاي شخصي و راهكارهاي مقابله با آن در اصفهان

چكيده :

وابستگي به خودروي شخصي به معناي استفاده وابسته به خودرو براي انجام فعاليت‌هاي روزمره مانند رفت و آمد به محل كار، خريد و پيمايش در شهر است. اين وابستگي ممكن است به دليل عدم وجود حمل و نقل عمومي در منطقه محل سكونت، نبودن زيرساخت‌هاي مرتبط با حمل و نقل عمومي مطلوب يا همچنين ترجيح شخصي براي استفاده از خودرو باشد. با اين حال، استفاده از خودروي شخصي داراي برخي مشكلات و چالش‌ها نيز است. اين شامل سرعت بالاي ترافيك، ترافيك رانده شده، هزينه‌هاي نگهداري و سوخت، تصادفات و تاثيرات زيست‌محيطي است. به همين دليل، استفاده از حمل و نقل عمومي يا حتي راه‌هاي دوچرخه‌سواري و پياده‌روي مي‌تواند گزينه‌هاي بهتري باشند كه به كاهش وابستگي به خودروي شخصي كمك مي‌كنند. اين پژوهش كه با هدف علل وابستگي به خودروي شخصي در شهر اصفهان انجام پذيرفته است با روش توصيفي پيمايشي انجام گرفته است. جامعه آماري اين پژوهش با استفاده از فرمول كوكران، تعداد 384 نفر از افراد بالاي بيست سال در شهر اصفهان بوده است كه به آنان يك پرسشنامه با طيف پنج گزينه¬اي ليكرت ارائه شد. تجزيه و تحليل اطلاعات حاصل از پرسشنامه با استفاده از نرم افزار SPSS و smart-PLS انجام شد. تحليل يافته¬ها نشان دادند كه شاخص¬هاي كالبدي، زمان، حمل و نقل عمومي، محيط زيست، فرهنگي، آموزشي و اخلاقي با استناد به آزمون پيرسون و مقادير 948/0، 962/0، 941/0، 969/0، 843/0، 984/0 و 975/0 ارتباط دارد. در برازش مدل مفهومي پژوهش با استفاده از حداقل مربعات جزئي شنان داده شد كه مدل در معيار آلفاي كرونباخ و پايايي تركيبي شاخص فرهنگي برازش مناسبي ندارد و در معيار AVE و فورنل و لاركر تمامي شاخص¬ها مناسب بوده و متغير وابستگي به خودروي شخصي در معيار R2 و Q2 ميزان 986/0 و 901/0 بوده كه سطح مطلوبي است و GOF (برازش كلي) ميزان 947/0 بوده كه نشان از قوي بودن مدل مفهومي است. نتايج نشان داد كه براي كاهش وابستگي به خودرو ترويج حمل‌ونقل عمومي، اجراي سياست قيمت‌گذاري ترافيك، فرهنگ¬سازي و تشويق مردم به استفاده از حمل و نقل عمومي و ايجاد مناطق بدون خودرو شخصي مي¬تواند موثر باشد.