تحليل رابطه بين سيماي بصري محلات شهري و رفتار شهروندي (نمونه موردي: محله نقش‌جهان منطقه 3 اصفهان)

چكيده :

فضاي شهري ارتباط متقابل ميان روابط و رفتار است. يعني ضمن آن كه محل همجواري هويت¬هاي فردي است، مهمترين عامل احراز هويت در يك زندگي شهري بوده و بر رفتار و روابط انساني نيز تأثير مي¬گذارد. اين درحالي است كه شهرهاي امروز به دليل رشد سريع شهر نشيني و افزايش جمعيت دچار آسيب هاي متعدد و آشفتگي هاي فراوان در سيماي بصري، ابعاد زيست محيطي، ابعاد كالبدي و اجتماعي شده اند. از طرفي بايد در نظر داشت كه ماندگاري جمعيت و پايداري محله هاي شهري يكي از چالش هاي رو در روي شهر هاي امروز است. سيماي بصري كه بر روحيات و به طبع آن بر رفتار شهروندان اثر گذار است، در شهر هاي امروز دچار آشفتگي و نابسماني شده است. شهر اصفهان به عنوان يك كلان شهر تاريخي نيز از اين قاعده مستثني نيست. محله نقش جهان يكي از محله هاي تاريخي شهر اصفهان كه داراي عناصر متعدد هويت ساز بوده نيز به دليل رشد شهرنشيني دچار تغييرات كالبدي و اجتماعي شده كه بر سيماي بصري و رفتار شهروندي در اين محله اثر مستقيم گذاشته است. هدف اين پژوهش بررسي و تحليل رابطه بين سيماي بصري و رفتار شهروندي در اين محله مي باشد. به اين منظور پس از بررسي مباني نظري و شناسايي معيارها و زيرمعيارهاي مربوط به سيماي بصري و رفتار شهروندي به شناسايي محله نقش جهان و تحليل وضعيت اين محله پرداخته شده است. اين كار با استفاده از نرم افزار هاي GIS و SPSS و استفاده از تكنيك AHP و همچنين آزمون T تك نمونه اي انجام شده است. پس از روشن شدن وضعيت ارتباط سيماي بصري با رفتار شهروندي و تحليل چرايي نوع اين رابطه به ارئه پيشنهادات در راستاي بهبود شرايط موجود، حفظ پايداري و ماندگاري جمعيت و ارتقاء سيماي بصري محله با توجه به تاريخي بودن اين محله پرداخته شده است