تحليل گردشگري تاب آور در شهر اصفهان در دوران كرونا

چكيده :

جهان در دهه 2020 با بيماري كوويد19، كه نمونه آن در 30 سال گذشته تجربه شده است، آغاز شد. اين فاجعه به ورشكستگي و تعطيلي بسياري از كسب و كارها منجر شد، به خصوص در صنعت گردشگري زيرا مردم مجبور به قرنطينه در خانه هايشان شدند و مرزها بسته شد. عفونت ها و مرگ هاي ناشي از بيماري كوريد 19، كه براثر سوار شدن هواپيما ممكن بود رخ دهد، آينده صنعت گردشگري در سراسر جهان را به مخاطره انداخت و از زمان شيوع اين بيماري تاكنون، اكثريت كسب و كارها بالاخص صنعت گردشگري و صنعت هواپيمايي را تحت تأثير قرار داد. آسيب پذيري و تاب آوري مهم¬ترين مسائلي است كه صنعت گردشگري همواره با آن درگير است. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي، از نظر روش توصيفي تحليلي مي باشد. داده هاي پژوهش از طريق جمع¬آوري پرسشنامه از شهروندان شهر اصفهان به دست آمده است كه در نهايت در نرم افزار SPSS به تجزيه و تحليل پرداخته شده است. بر اساس نتيجه تحليل عاملي روي 5 متغير ابعاد تاب آوري كالبدي- زيرساختي ، دو عامل دسترسي به خدمات، دسترسي به اماكن تاريخي به عنوان عامل هاي اصلي، تحليل عاملي روي ده متغير ابعاد تاب آوري اجتماعي، چهار عامل توجه به قوانين مديريتي، مسئوليت پذيري در قبال گردشگران، اثرات فرهنگي اجتماعي گردشگري و اثرات روحي رواني گردشگري به عنوان عامل هاي اصلي ، تحليل عاملي روي سه متغير ابعاد تاب آوري اقتصادي، عامل ثبات اقتصادي و اشتغال به عنوان عامل هاي اصلي و تحليل عاملي روي پنج متغير ابعاد تاب آوري نهادي، دو عامل توجه به قوانين مديريتي و مديريت صنعت گردشگري به عنوان عامل هاي اصلي شناسايي شده است. در نهايت نيز به ارائه راهبرد ها و سياست ها پرداخته شده است.