مقايسه و مكانيابي مقاطع حادثهخير تصادفات برونشهري و سنجش پوشش اين مقاطع توسط مراكز امداد و نجات جادهاي استان اصفهان در محيط

چكيده :

تصادفات رانندگي همواره يكي از اصلي¬ترين معضلات و دغدغه‌هاي برنامه‌ريزي كلان در جوامع امروزي و به‌خصوص در كشور ايران است كشور ايران، يكي از بحراني‌ترين كشورها در زمينه تلفات رانندگي است و طبق آمار 8 ساله سازمان پزشكي قانوني كشور، از سال 1393 تا 1400، حدوداً 131892 نفر در اين تصادفات فوت‌شده‌اند كه به‌طور ميانگين برابر با سالانه 16486 نفر است. بزرگي اين عدد، لزوم تحقيق در خصوص كاهش تلفات ناشي از تصادفات در جاده¬ها را نشان مي¬دهد. تعيين مقاطع حادثه‌خيز تصادفات و بررسي چيدمان پايگاه‌هاي امدادرسان نسبت به اين مقاطع بحراني، به‌منظور پوشش به‌موقع تصادفات رانندگي، يكي از تأثيرگذارترين اقدامات ايمني براي كاهش شدت نهايي تصادفات است. در اين تحقيق پس از بررسي مباني نظري و مطالعات پيشين، به بررسي مقاطع حادثه‌خيز در طول محورهاي مختلف و وضعيت پوشش آنها توسط تيم‌هاي امدادرسان پرداخته شده است. مقاطع حادثه‌خيز براساس تركيب وزني تصادفات فوتي و جرحي (وزن‌ها به ترتيب 5 و 3) و با استفاده از تابع تخمين تراكم كرنل، در پنج دسته به صورت شدت خيلي زياد تا خيلي كم براساس داده‌هاي تصادفات سال‌هاي 1397 تا 1399 در راه‌هاي برون‌شهري استان اصفهان استخراج گرديد و سپس وضعيت پوشش كليه مقاطع براساس موقعيت پايگاه‌هاي امدادرسان موجود نشان داد سطح پوشش بايد بهينه شده و نياز به احداث پايگاه جديد يا جابجايي پايگاه‌هاي موجود مشاهده مي‌شود. وضعيت پوشش مقاطع با شدت متوسط و بيشتر در مدت 8 و 15 دقيقه ملاك بهينه‌سازي موقعيت اين پايگاه‌ها در نظر گرفته شد و به منظور امدادرساني در مدت 8 و 15 دقيقه، به ترتيب موقعيت پيشنهادي براي احداث 30 و 12 پايگاه اورژانس و 29 و 9 پايگاه امدادونجات جاده‌اي پيشنهاد گرديد كه پس از بررسي مجدد سطح پوشش پايگاه‌هاي پيشنهادي، امكان پوشش مقاطع با شدت متوسط و بالاتر در مدت 8 و 15 دقيقه در طول راه‌هاي برون‌شهري اين استان به 100% افزايش يافت.