چكيده :
خلاقيت به عنوان عامل اساسي پيشرفت در دنياي معاصر شناخته مي شود ، كه علاوه بر فوايد جمعي آن ، در رشد شخصيت فرد نيز تاثير فراواني دارد. از آنجايي كه قسمت زيادي از رشد خلاقيت در دوران كودكي شكل مي گيرد ، هدف ما يافتن راهكار هايي جهت پرورش اين استعداد در محيط مدرسه ابتدايي ، بررسي نيازهاي محيطي و روش برخورد و برنامه ريزي در مدرسه مي باشد. در اين راستا سعي گرديد تا به تعريف درستي از خلاقيت و يافتن ارتباط آن با تفكر دست يافته و سطوح خلاقيت بررسي گردد.همچنين روش هاي برانگيختن خلاقيت بصورت فردي و گروهي بررسي و به عوامل محيطي موثر بر رشد خلاقيت كه باعث ايجاد تنش فكري شده و ذهن را به چالش مي كشاند پرداخته شد، تا با در نظر گرفتن آنها بتوان فضاهايي براي رشد خلاقيت طراحي كرد.
