چكيده :
نظام آموزش ابتدايي، اولين دوره از آموزش و پرورش عمومي است كه كودكان با ورود به اين دوره وارد دنياي جديد تعليم و تربيت مي شوند و نخستين بار محيط خارج از خانه را تجربه كرده با واقعيات اجتماعي رو به رو مي شوند، كودك مفهوم نقش اجتماعي، مسوليت، كار و روابط اجتماعي را از اين راه درك مي كند، و با همين تجربيات و ادراك ها شخصيت خود را شكل مي دهد.فضاي معماري مدرسه براي دانش آموزان و خانواده هاي آنان و كساني كه با آنان سروكار دارند به عنوان يك الگو و بيانيه اي بصري و هنري مطرح است.براي محيط مجاور آن،محله پيرامون و نيز همسايگان و شهرونداني كه آن را مي بينند،مي تواند نمونه و الگويي از نوعي فضاي فرهنگي و پيشرو باشد.
به فضاي مدرسه بيش از يك فضاي كاركردي بايد نگريست.مدرسه نوعي شاخص فرهنگي براي جامعه است.امروزه فضاهاي آموزشي يكي از مهم ترين كاربري ها در روستاها است و سطوح قابل توجهي از فضاي روستايي را به خود اختصاص مي دهد. با توجه به فعاليت هايي كه در اين فضاها صورت مي گيرد و به دليل حساسيت اين كاربري و ارتباط مستقيم آن با خانواده ها، نحوه تخصيص فضا براي كاربري آموزشي نسبت به ساير كاربري ها، از اهميت قابل توجهي برخوردار است.
جيرفت وارث يكي از بزرگترين و و كهن ترين تمدن هاي شرق به نام ارت مي باشد.اما امروزه اين منطقه جزو يكي از مناطق محروم كشور است.نياز مبرم به فضاي آموزشي در روستاي محروم ده نو جيرفت محسوس مي باشد.روستاي دهنو فتح المبين در مسير اصلي جيرفت فارياب ودر مركز چندين روستا قرار دارد.و واحدهاي اموزشي منطقه در اين روستا متمركز شدند.
در طراحي فضاي آموزشي در مناطق روستايي محروم ضروري است راهكارهايي را متناسب با شرايط فرهنگي ،اقتصادي،اجتماعي اين مناطق در نظر گرفت،از جمله ،احترام و ارزش نهادن به روحيات بومي وفرهنگي مخاطب پروژه،قابل اجرا بودن بدون نياز به پيچيدگي ها و تجهيزات مهندسي خاص وبرخورداري از فاكتورهاي پايداري(اقليمي،اقتصادي، اجتماعي)
